Τούτ’ η γη με τους κοτίνους, βγάζει πλήθος Αρλεκίνους,και κηφήνας και παλιάτσους, πούχουν μάγουλα και μπάτσους.Τούτ’ η γη μας η Ρωμιά, βγάζει τόση φρονιμιά,που δεν την χωρεί το σπίτι, του Ζωρζή Δρομοκαΐτη… (Απόσπασμα απ’ το ποίημα «Ο Ρωμιός»).
Ως ο κύων επιστρέφει εις τον εμετόν αυτού, ούτως ο άφρων επαναλαμβάνει την αφροσύνην αυτού. Παροιμίαι ΚΣΤ' Δελφικος
Τούτ’ η γη με τους κοτίνους,
ΑπάντησηΔιαγραφήβγάζει πλήθος Αρλεκίνους,
και κηφήνας και παλιάτσους,
πούχουν μάγουλα και μπάτσους.
Τούτ’ η γη μας η Ρωμιά,
βγάζει τόση φρονιμιά,
που δεν την χωρεί το σπίτι,
του Ζωρζή Δρομοκαΐτη…
(Απόσπασμα απ’ το ποίημα «Ο Ρωμιός»).
Ως ο κύων επιστρέφει εις τον εμετόν αυτού, ούτως ο άφρων επαναλαμβάνει την αφροσύνην αυτού. Παροιμίαι ΚΣΤ' Δελφικος
ΑπάντησηΔιαγραφή