Τουρκικά ψάρια πωλούνται για ελληνικά

Ψάρια από την Τουρκία διοχετεύουν Έλληνες ιχθυοκαλλιεργητές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ την ίδια στιγμή οι ελληνικές τσιπούρες και τα λαβράκια δεν μπορούν να πιάσουν μία αξιοπρεπή τιμή ώστε οι εγχώριες επιχειρήσεις να αποφύγουν τη χρεοκοπία.

Ενώ ο κλάδος της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας στρέφεται κατά πάντων, με το πρόσχημα ότι έχει εγκαταλειφθεί από τράπεζες και από δημόσιους και ιδιωτικούς χρηματοδοτικούς φορείς, μολονότι αποτελεί έναν μεγάλο συναλλαγματοφόρο εξαγωγικό φορέα, μεγάλες εταιρείες «ανοίγουν» τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Ουδέν μεμπτόν, δεδομένου ότι πολλές ελληνικές επιχειρήσεις, αφότου μπήκαν στο Χρηματιστήριο, είχαν την ευκαιρία να δραστηριοποιηθούν και εκτός συνόρων, περιλαμβανομένης της Τουρκίας, συστήνοντας μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας.
Σήμερα όμως...

...το θέμα της τουρκικής παραγωγής τσιπούρας-λαβρακιού τίθεται ανοιχτά σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς οι χώρες παραγωγής (Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία) αισθάνονται πλέον την τουρκική ανάσα στο σβέρκο τους. Οι Ευρωπαίοι εταίροι θέτουν θέμα αντιμετώπισης της «εισβολής» αυτής και κάνουν λόγο για αθέμιτο ανταγωνισμό λόγω της επιδότησης των τουρκικών προϊόντων που προορίζονται για εξαγωγή. Στην πρόσφατη συνάντηση της Επιτροπής Αλιείας (PECH Committee), που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες το ζήτημα αυτό τέθηκε ανοιχτά από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Πλην της Ελλάδος, η οποία στη φάση αυτή απέφυγε να τοποθετηθεί, γεγονός που θορύβησε τους Ευρωπαίους εταίρους. Σήμερα η Τουρκία παράγει 40.000 τόνους σε σύνολο ευρωπαϊκής παραγωγής 200.000 τόνων τσιπούρας -λαβρακιού και τα τελευταία χρόνια αποτελεί μία ανερχόμενη δύναμη.

Το καθεστώς τελωνειακής σύνδεσης Ε.Ε.-Τουρκίας δεν προβλέπει δασμούς για τα προϊόντα υδατοκαλλιέργειας που εισάγονται στην ενιαία αγορά με αποτέλεσμα να καθίστανται άμεσα ανταγωνιστικά προς τα ευρωπαϊκά. Αντίθετα, οι δασμοί επιβαρύνουν τις εξαγωγές της Ε.Ε. προς την Τουρκία. Επιπλέον, από το 2005 μέχρι και σήμερα η Τουρκία χρηματοδοτεί άμεσα την ιχθυοκαλλιέργεια, με αποτέλεσμα οι παραγωγοί να έχουν υψηλότερα περιθώρια κέρδους έναντι των Ευρωπαίων.

Η πρακτική αυτή εξασφαλίζει ένα ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στους Τούρκους παραγωγούς, δημιουργεί δε συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού για τους Ευρωπαίους. Ενδεικτικά μόνο αναφέρεται ότι η παραγωγή τσιπούρας και λαβρακιού χρηματοδοτείται άμεσα με 0,45€/κιλό, και τα νέα θαλασσινά είδη ψαριών με 0,55€/κιλό. Ο κύριος όγκος της τουρκικής παραγωγής εξάγεται στην αγορά της Ε.Ε. Δηλαδή το εξαγόμενο ψάρι επιδοτείται σε ποσοστό που κυμαίνεται από 12% έως 18% το κιλό. Ο κλάδος της μεσογειακής ιχθυοκαλλιέργειας (Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία), που αποτελεί τον κύριο ανταγωνιστή της αντίστοιχης τουρκικής διέρχεται τη σημαντικότερη κρίση της ιστορίας του

Τα συνολικά χρέη του κλάδου ξεπερνούν τα 650 εκατ. ευρώ

Την ίδια στιγμή στο εσωτερικό της αγοράς ιχθυοκαλλιέργειας επαναλαμβάνονται οι προσπάθειες προκειμένου να χαραχτεί μια στρατηγική μετά από ένα υποτονικό τρίμηνο και ενώ οι τιμές είναι καθηλωμένες. Ο κλάδος -με ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις- φαίνεται να βρίσκεται σε τέλμα. Αιτία τα μεγάλα χρέη και οι υψηλές λειτουργικές δαπάνες που παγώνουν ουσιαστικά κάθε επενδυτικό σχέδιο, καθώς οι μεγάλες εταιρείες δίνουν προτεραιότητα στην εφαρμογή σχεδίων αναδιάρθρωσης ενδοομιλικά.

Τα συνολικά χρέη του κλάδου ξεπερνούν τα 650 εκατ. ευρώ, ενώ ο συνολικός ετήσιος τζίρος των εν ενεργεία επιχειρήσεων αποτιμάται στα 550 εκατ. ευρώ. Ενώ οι τράπεζες κάνουν σοβαρές περικοπές στην αναχρηματοδότηση του κλάδου, είναι κοινή η διαπίστωση ότι η πλειονότητα των επιχειρήσεων -και των μικρομεσαίων-αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Η πρόταση διάσωσης της εταιρείας Ελληνικές Ιχθυοκαλλιέργειες, τα χρέη της οποίας έφτασαν τα 90 εκατ. ευρώ, έπεσε στο κενό. Επακόλουθο: η υπαγωγή της εταιρείας στο άρθρο 99 του Ν. 3588/2007.
Από την Ισοτιμία