Ο ιππότης του ναού

Στην καρδιά της ερήμου, δίπλα στον Ιορδανη ποταμό όπου ο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος βάφτισε τον Ιησού, υψώνονται τα επιβλητικά τείχη του ιστορικού μοναστηριού του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτη. Ηγούμενος της μονής εδώ και περίπου τριάντα πέντε χρόνια είναι ο 60χρονος, (μανιάτης στην καταγωγή) αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Ταβουλαρέας, που το 1974 επισκέφτηκε το εγκαταλειμμένο -τότε- ησυχαστήριο ως διάκος και επισκέπτης συνάμα, αλλά ποτέ έκτοτε δεν εγκατέλειψε τον άγονο, μα και τόσο ευλογημένο αυτό τόπο. Σήμερα, η Μονή του Αγίου Γεράσιμου του Ιορδανίτη αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες προσκυνητές των Αγίων Τόπων και ο Αγιοταφίτης π. Χρυσόστομος, ο ιππότης του ναού, επιμένει να σηκώνει ψηλά τα λάβαρα του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, σε πείσμα των καιρών, που θέλουν τις παραδόσεις να ξεθωριάζουν.

«Οταν ήρθα εδώ για πρώτη φορά και για περίπου δώδεκα χρόνια ζούσα...

...ολομόναχος, δίχως ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο και δρόμο», μας αποκαλύπτει ο αρχιμανδρίτης όταν του ζητάμε να μας μιλήσει για την πρώτη, δύσκολη περίοδο.

«Εκείνη την εποχή, ήμουν διάκος στη Βηθλεέμ και επειδή είχα εμπλακεί σε κάτι επεισόδια με Λατίνους, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων αποφάσισε να με στείλει για τιμωρία έξι μηνών στη Μονή του Αγίου Σάββα. Τότε, ένας γέροντας ηγούμενος πρότεινε στον 92χρονο Πατριάρχη Βενέδικτο να με στείλει στο Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, που βρισκόταν εγκαταλελειμμένο σε μια πολύ επικίνδυνη περιοχή, στην οποία φυσικά δεν ήθελε να πάει κανένας. Πήγαμε να δούμε από κοντά το μοναστήρι με τον διάκο του Πατριάρχη περπατώντας μέσα σε χωματόδρομους καλοκαίρι, που η θερμοκρασία είναι 50 βαθμούς Κελσίου. Οταν φτάσαμε στο μοναστήρι και παρά το ότι δεν υπήρχε ούτε ένα πράσινο φύλλο, αποφάσισα πως θέλω να μείνω. Ρίζωσε κατευθείαν στην καρδιά μου!» λέει.

Ο π. Χρυσόστομος θυμάται πως όταν επέστρεψαν στον Πατριάρχη και του ανακοίνωσε πως επιθυμεί να ζήσει εκεί, στην ερημιά, για πάντα εκείνος δεν το πίστευε.

«Σηκώθηκε όρθιος, άνοιξε τα χέρια και μου έδωσε ευλογία και ευχή “να γίνει το μοναστήρι μια όαση στην έρημο”. Eχουν περάσει κάμποσα χρόνια και όταν θυμάμαι αυτές τις λέξεις συγκινούμαι και με δάκρυα στα μάτια σκέφτομαι πως η ευχή του έπιασε. Σήμερα, έχω καλύψει 180 στρέμματα με δέντρα και καλλιέργειες, έχω φτιάξει λίμνη με ψάρια, έφερα νερό από τρία χιλιόμετρα μακριά, έβαλα ηλεκτρικό. Τότε όμως και για δώδεκα ολόκληρα χρόνια δεν είχα ούτε να για φάω και ζητιάνευα από τα πούλμαν με τους προσκυνητές που πήγαιναν στο Σινά για να μαζέψω λίγα λεφτά, να το συντηρήσω. Ακόμη και το νερό ήταν βρόχινο και το έβγαζα από μια στέρνα για να το σουρώσω και να το χρησιμοποιήσω».


Η όαση που προσελκύει χιλιάδες πιστούς

Κάποτε, το Μοναστήρι του Αγίου Γεράσιμου του Ιορδανίτη ήταν ένα από τα πιο φτωχά. Ψυχή δεν πέρναγε να ανάψει ένα κεράκι. Σήμερα, χάρη στην επιμονή και το μεράκι του π. Χρυσόστομου, η μονή έχει εξελιχθεί σε μια πραγματική όαση που προσελκύει χιλιάδες πιστούς, ενώ έχει να επιδείξει και ένα πολύ σημαντικό φιλανθρωπικό έργο. Ο ηρωικός αρχιμανδρίτης μας εξομολογείται πως «εδώ υπάρχουν δουλειές για όλους και δεν... πλήττεις. Αυτή την περίοδο στο μοναστήρι μένουν μόνιμα είκοσι πέντε μοναχοί από την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Γερμανία και τη Ρουμανία. Ξυπνάμε στις 5.30 το πρωί και παίρνουμε το πρωινό μας όλοι μαζί, ενώ στη συνέχεια ο καθένας ασχολείται με τον τομέα που έχει αναλάβει: κάποιοι μαγειρεύουν, άλλοι πάνε στα χωράφια και στα ζώα, ενώ έχουμε και εργαστήρια με κεριά και ψηφιδωτά. Μάλιστα, έχουμε διακοσμήσει όλη την εκκλησία. Οι επισκέπτες πάνε και έρχονται συνέχεια. Αλλοτε είναι πολλοί, άλλοτε λίγoι. Εδώ υπάρχει ένα πιάτο φαγητό για όλους και θα υπάρχει πάντα για όσους το χρειάζονται. Εχουμε δημιουργήσει και ξενώνες, αλλά μη φανταστείτε τίποτα πολυτέλειες. Διαθέτουν μόνο τα βασικά. Το μόνο που δεν θα βρει κανείς εδώ είναι η μοναξιά, το άγχος και η ανασφάλεια. Επίσης, βοηθάμε τα σχολεία και τα παιδιά, που τα αγαπάμε πολύ. Σε αυτή την περιοχή υπάρχει μεγάλη φτώχια. Για μας δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι χριστιανός ή μουσουλμάνος. Ο Θεός είναι ένας για όλο τον κόσμο και στην αγάπη δεν γίνονται διακρίσεις».


Το Τάγμα των Σπουδαίων ζητάει επειγόντως σταυροφόρους
«Να έρχονται εδώ δύο χρόνια οι Ελληνες ιερείς για να κάνουν το... αγροτικό τους»

Πιστοί στρατιώτες που φυλάνε τις «Θερμοπύλες» της Ορθοδοξίας στους Αγίους Τόπους. Μια χούφτα ελληνορθόδοξων μοναχών που, εδώ και αιώνες, προτάσσουν τα στήθη τους στους Αρμένιους και τους Ρωμαιοκαθολικούς για τη διατήρηση της ελληνικότητας και τον έλεγχο του σημαντικότερου θησαυρού του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, των προσκυνημάτων και των μοναστηριών της περιοχής. Αυτοί είναι οι Αγιοταφίτες. Οι άξιοι συνεχιστές του Τάγματος των Σπουδαίων, που δεν διστάζουν να διακινδυνεύσουν ακόμη και τη σωματική τους ακεραιότητα προκειμένου να μην επιτρέψουν σε κανέναν έστω και να διανοηθεί πως μπορεί να επεκτείνει τα δικαιώματά του στους ναούς της Αναστάσεως και της Γεννήσεως.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλοι μας έχουμε παρακολουθήσει από την τηλεόραση -έστω και μία φορά- τις σκηνές βίας μεταξύ επιτιθέμενων Αρμένιων και αμυνόμενων ελληνορθόδοξων κληρικών που συμβαίνουν τις Αγιες ημέρες του Πάσχα και μάλιστα μέσα στο Ναό της Αναστάσεως, στην Ιερουσαλήμ. Πόσοι όμως γνωρίζουν τα αίτια που οδηγούν σε αυτές τις «ιερές συγκρούσεις»; Ποιες είναι οι διεκδικήσεις των Αρμένιων και τι υπερασπίζονται με τόσο σθένος οι Αγιοταφίτες μοναχοί;

Μοναδικός στόχος των Αρμένιων ήταν και συνεχίζει να είναι η ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος δικαιωμάτων που έχουν οι ελληνορθόδοξοι χριστιανοί επί των ιερών προσκυνημάτων του Πανάγιου Τάφου, σύμφωνα με το οποίο κυρίαρχο ρόλο, εδώ και αιώνες, έχει το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τις ισορροπίες και να επεκτείνουν τα δικαιώματά τους, οι Αρμένιοι δεν διστάζουν ακόμη και να επιτεθούν στους Αγιοταφίτες μοναχούς, με αποτέλεσμα συχνά-πυκνά να δημιουργούνται αιματηρές συρράξεις εντός και εκτός των ιερών ναών.

Παρά τις σφοδρότατες επιθέσεις που εξαπολύουν σε κάθε ευκαιρία, οι Αρμένιοι δεν έχουν καταφέρει ποτέ ώς τώρα να κάμψουν την αντίσταση των Αγιοταφιτών μοναχών, με μοναδική εξαίρεση όταν κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και με τη βοήθεια του σουλτάνου έδιωξαν τους Ελληνες μοναχούς από την τελετή αφής του Αγίου Φωτός, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, αφού «ως εκ θαύματος το Αγιο Φως ήρθε από τον ουρανό και άναψε στις λαμπάδες των ελληνορθόδοξων χριστιανών, και όχι των Αρμένιων».

Είναι χαρακτηριστικό πως κάθε Μεγάλο Σάββατο οι Αρμένιοι μοναχοί, που έχουν το εξασφαλισμένο προνόμιο να κάθονται στον προθάλαμο του Πανάγιου Τάφου, θέλουν να μπουν μέσα για να πάρουν πρώτοι το Αγιο Φως, με αποτέλεσμα να σημειώνονται επεισόδια και να υπάρχουν συμπλοκές.

Τα τελευταία χρόνια, η Αγιοταφική Αδελφότητα έχει να αντιμετωπίσει και τη λειψανδρία. Με τον αριθμό των Αγιοταφιτών να μειώνεται χρόνο με το χρόνο, η προσέλκυση νέων κρίνεται απαραίτητη. Αναφορικά με το φλέγον αυτό ζήτημα, ο π. Χρυσόστομος δηλώνει στην «Espresso» πως «τα μοναστήρια και τα προσκυνήματα που φυλάμε είναι ζηλευτά από όλα τα δόγματα και δεν είναι λίγοι εκείνοι που μας βλέπουν με μισό μάτι και επιθυμούν να τα δουν ερημωμένα. Εμείς είμαστε εδώ και τα προσέχουμε, αλλά η έλλειψη μονάχων πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα. Να φανταστείτε πως όταν ήρθα εγώ στα Ιεροσόλυμα ήμασταν εκατόν ογδόντα πατέρες και σήμερα έχουμε μείνει περίπου εβδομήντα, με τους πενήντα από εμάς να είναι πάνω από πενήντα ετών. Οι νέοι είναι πολύ λίγοι. Ακόμη και το σχολείο του Πατριαρχείου (Πατριαρχική Σχολή της Σιών), που τότε είχε σαράντα παιδιά από την Ελλάδα, σήμερα έχει μόνο οκτώ».

Ποια είναι όμως η πρόταση που μπορεί να δώσει ικανοποιητική λύση στο μεγάλο αυτό πρόβλημα; Σύμφωνα με τον Αγιοταφίτη μοναχό: «Πρέπει σε όσους βγαίνουν από θεολογικές ή ιερατικές σχολές να εφαρμόζεται το σύστημα των ιατρών, δηλαδή αντί να παίρνουν αμέσως μεγάλους μισθούς και ενορίες, να έρχονται εδώ για να κάνουν το αγροτικό τους για ένα-δυο χρόνια. Οσοι έρχονται εδώ ερωτεύονται τον τόπο. Εμείς εδώ δεν παίρνουμε μισθό όπως στην Ελλάδα, μόνο κάποια χρήματα από το Πατριαρχείο. Συγκεκριμένα, οι πατέρες που είναι στα Ιεροσόλυμα παίρνουν 400 ευρώ το μήνα και οι εξωτερικοί σε μονές εκτός Ιεροσολύμων 600 ευρώ».

Στην ερώτηση για το αν πιστεύει πως η Αγιοταφική Αδελφότητα απειλείται με αφανισμό, ο πατέρας Χρυσόστομος μας λέει πως «θέλουμε τους Ελληνες να είναι κοντά μας. Ο Θεός μας φυλάει, αλλά η αγάπη του κόσμου μάς κρατάει εδώ. Ευχές και αγάπη σε όλο τον κόσμο και στους αναγνώστες σας. Ο Θεός δεν θέλει ούτε πολλές νηστείες ούτε πολλές μετάνοιες. Θέλει μόνο να μην κάνουμε αυτό που δεν θέλουμε να μας κάνουν. Καλή Ανάσταση».

Από την Espresso