Θεσσαλονίκη, 13 Νοεμβρίου 2006. Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού», ενός βιβλίου που αξιοποιείται έντονα από τη σκοπιανή προπαγάνδα για την απόδειξη ενός παιδικού παραμυθιού που γίνεται πιστευτό από όλους όσοι αγνοούν την Ιστορία. Δηλαδή, για την ύπαρξη «μακεδονικού» έθνους διάφορου από το ελληνικό. Εννοείται ότι δεν πρόκειται για ελληνικό αναγνωστικό, αλλά για εγχειρίδιο γραμμένο στο ιδίωμα των Σκοπίων. Δίπλα στο πάνελ ένα πανό όπου δέσποζε το πρόσωπο του Γκότσε Ντέλτσεφ, του εθνικού ήρωα της FYROM. Ανάμεσα στους παρουσιαστές του βιβλίου ο εκπρόσωπος του κόμματος Ουράνιο Τόξο κ. Βοσκόπουλος που αυτοπροσδιορίστηκε ως «εθνικά Μακεδόνας για πολιτικούς λόγους», ο κ. Ονσούνογλου που συστήθηκε ως «Οθωμανός», ο κ. Τριαρίδης που είπε ότι είναι «ελληνόγλωσσος Σαλονικιός» και... ο κ. Μιχάλης Τρεμόπουλος! Ο εσχάτως διάσημος επικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων.
Η τηλεοπτική σιωπή
Σε αυτή την εκδήλωση, που πολύ δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως φιλελληνική, ο κ. Τρεμόπουλος μίλησε πολύ ανοιχτά για τα εθνικά μας θέματα, την έννοια της πατρίδας, τη Μακεδονία, τα Σκόπια, τις μειονότητες και τα ζητήματα του αυτοπροσδιορισμού των ατόμων και των συλλογικοτήτων. Αυτά αποφεύγει να τα επαναλάβει, αν και έχει δεχτεί επανειλημμένως προκλήσεις και προσκλήσεις στα τηλεοπτικά πάνελ από συνομιλητές, κυρίως του ΛΑΟΣ. Οι λόγοι είναι προφανείς. Οι επί του Μακεδονικού απόψεις του είναι μάλλον αντιδημοφιλείς, ενώ ο γενικός και αόριστος όρος «οικολογία» είναι συμπαθέστατος και συνιστά δημοσκοπικό... πασπαρτού. Ομως, στα πλαίσια ενός ειλικρινούς πολιτικού διαλόγου που οφείλουν να κάνουν τα κόμματα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο κ. Τρεμόπουλος οφείλει στο κοινό, αλλά και στον εαυτό του, ξεκάθαρες εξη
ηγήσεις, χωρίς υπεκφυγές και μισόλογα. Οπως ακριβώς στάθηκε εκείνη τη δύσκολη μέρα όπου παρουσιάζοντας το «Μακεδονικό Αναγνωστικό» δέχτηκε τις ερωτήσεις αντιφρονούντων εθνικιστών, απλών Θεσσαλονικιών νέων, ηλικιωμένων και δημόσιων προσώπων, χωρίς να αποφύγει καμία απάντηση. Περιήλθε, λοιπόν, με κάπως «κινηματογραφικό» τρόπο στην κατοχή μας το βίντεο με την παρουσίαση του βιβλίου και παραθέτουμε κάποια σημαντικά σημεία από τις παρεμβάσεις του κ. Τρεμόπουλου προς κρίση του κοινού.
«Η Θεσσαλονίκη δεν ήταν ελληνική»
Στην εκκίνηση της δικής του εισήγησης ο κ. Τρεμόπουλος...
...όρισε την πατρίδα με έναν τρόπο που ενδέχεται να ξενίσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Πατρίδα μας δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η παιδική μας ηλικία: «Ευχαριστώ για την πρόσκληση τους διοργανωτές αυτής της συνέντευξης Τύπου, η οποία έχει στόχο να παρουσιάσει αυτό το βιβλίο. Ηδη έχει παρουσιαστεί και στην Αθήνα και προκάλεσε αντίστοιχο ενδιαφέρον από κάποιους πολιτικά περιθωριακούς κύκλους, οι οποίοι νομίζουν ότι είναι στην αιχμή του δόρατος ενός κλίματος που έχει μάθει να πουλάει και να ζει από τον πατριωτισμό. Η ιστορία του θεσμού του έθνους-κράτους έχει δύο, δυόμισι αιώνες βάθος. Βέβαια, άλλα είναι τα σύνολα εκείνα πάνω στα οποία ένας άνθρωπος αποκτούσε και αποκτά ταυτότητα. Βέβαια, για να χαραχθούν κάποιες γραμμές συνόρων έχουν χυθεί ποτάμια αίματος. Αυτό που μένει είναι η πραγματικά σοφή προσέγγιση, επιστημονική μεν, αλλά πολύ απλή, ότι πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία. Εκεί ξαναρχόμαστε και τελικά αυτό είναι που αγαπάμε και αυτό εμείς τουλάχιστον είμαστε διαθέσιμοι να υπερασπίσουμε».
Στη συνέχεια, η τοποθέτησή του θα μπορούσε να απογοητεύσει όλους τους Ελληνες που έχουν εδραία πεποίθηση ότι η συμπρωτεύουσα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του έθνους μας. Ο αρχ
ηγός του κόμματος Οικολόγοι Πράσινοι... έγραψε ιστορία αναφέροντας ότι η Θεσσαλονίκη το 1912 δεν ήταν ελληνική και ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι ελληνικές αρχές, έπειτα από την απελευθέρωση «συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης». Παραθέτουμε την ακριβή απομαγνητοφώνηση των λόγων του: «Για μας, το να ασχολείται κανείς με την τοπική Ιστορία δεν είναι μόνο ένα χρέος στο να αποκαθιστά κάποια κομμάτια της Ιστορίας, είτε της πόλης της Θεσσαλονίκης είτε της χώρας. Ακριβώς επειδή κάποιοι συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης.
»Βέβαια, η Θεσσαλονίκη, το 1912, όταν μπήκε ο Ελληνικός Στρατός δεν ήταν ελληνική. Εγινε ελληνική και έπρεπε να γίνει με μια διαδικασία, η οποία ανέδειξε και εξέθρεψε ένα στρώμα που έχει μάθει να κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα και ταυτόχρονα να δημιουργεί εκείνες τις ιδεολογίες αλλά και τις συγκεκριμένες πρακτικές και μάλιστα πολιτικές συμπεριφορές, για τις οποίες αυτή η πόλη, με ειλικρίνεια, θα έπρεπε να ντρέπεται τουλάχιστον για ένα κομμάτι αυτής της Ιστορίας. Γιατί είχαμε και εδώ, στη διάρκεια του μεσοπολέμου, ανάπτυξη εκείνων των κινημάτων που πάτησαν και στην αντίστοιχη ανάπτυξη κινημάτων, του φασισμού, του ναζισμού. Εδώ ήταν το φυτώριο όπου αναπτύχθηκε πανελλαδικά η γνωστή, σε αυτούς που τουλάχιστον ασχολούνται με την πολιτική Ιστορία, “Εθνική Ενωση Ελλάς” που κατάφερε να έχει μέχρι και 27 παραρτήματα σε ολόκληρη τη χώρα».
«Κρητικοί χωροφύλακες καταπίεζαν Οθωμανούς»Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης σημειώθηκε ένταση μεταξύ του πάνελ και του κοινού. Αποχωρώντας, ένας από τους διαφωνούντες με τις θέσεις των εισηγητών του «Μακεδονικού Αναγνωστικο
ύ» είπε στον κ. Τρεμόπουλο: «Το όνομά σας είναι Τρεμόπουλος. Τρέμετε!» Η απάντηση του κ. Τρεμόπουλου σίγουρα θα φανεί εξαιρετικά προσβλητική σε εκατομμύρια συμπολίτες μας: «Τρέμουν οι εχθροί μου. Και αν θέλετε να ξέρετε, τις καταλήξεις αυτές σε -όπουλος στη δυτική Μακεδονία τις δώσανε Πελοποννήσιοι γραφιάδες. Γιατί αυτός ο τόπος, είτε κατοικούνταν από Ελληνες είτε από Εβραίους, Οθωμανούς, οτιδήποτε, υπέφερε από τους Πελοποννήσιους γραφιάδες και από τους Κρητικούς χωροφύλακες. Αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να σβηστεί μονοκοντυλιά».
Σε αυτή τη δευτερολογία του, ο διασημότερος οικολόγος στη χώρα είπε ξεκάθαρα κάτι που μάλλον αποφεύγει να διατυπώσει ανοιχτά στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις του. Υποστηρίζει απόλυτα το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Αν τον ερμηνεύουμε σωστά, τότε κάλλιστα μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι Σκοπιανοί μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες. Τρεμόπουλος έφη: «Αυτοί που υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες του 1923, αυτοί οι οποίοι καλοβλέπουν όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι μιλούν στο όνομα της συνύπαρξης, στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης, της δημοκρατίας, της ανοχής, της ανεκτικότητας, είναι αυτοί που υπερασπίζονται εκδηλώσεις σαν τη σημερινή.
»Οποιος εδώ βρίσκει φιλόξενο έδαφος για να αναπτύξει τις όποιες απόψεις του, να παραμυθιαστεί για άλλη μία φορά, να αποδείξει στον εαυτό του και τους γύρω του πόσο πολύ πατριώτης και ήρωας είναι, θα έπρεπε να μας λέει και “ευχαριστώ”. Ακριβώς επειδή δόθηκε η δυνατότητα στο φιλόξενο τούτο χώρο να ανθίσει η άλλη άποψη της άλλης Θεσσαλονίκης. Δεν φοβόμαστε να συγκρουστούμε με τις πλειοψηφίες, κύριέ μου, και δεν είμαστε εμείς αυτοί που δεν είναι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ούτε έχετε μπροστά σας εκπροσώπους κάποιας άλλης χώρας. Εχετε ανθρώπους που υπερασπίζονται το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό. Το δι
καίωμα στην ανοχή, τη διαφορά. Αυτά είναι άγνωστες λέξεις για ένα μεγάλο κομμάτι της Θεσσαλονίκης. Ενα μεγάλο κομμάτι που έχει κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα και ακριβώς η ιδεολογία αυτή είναι που επαναλαμβάνεται και κυριαρχεί πολλές φορές και διαμορφώνει και διαστρεβλώνει νεότερες συνειδήσεις.
»Η αγάπη για την πατρίδα σου, για μένα, αν θέλετε, είναι αγάπη για την πόλη αυτή. Γνωρίζω την Ιστορία και ταυτίζομαι με αυτήν και την υπερασπίζομαι από κάθε εχθρό, όχι τη στιγμή της σύγκρουσης σε κάποια σύνορα, αλλά εδώ και τώρα, από αυτούς που την υποβαθμίζουν, είτε όσον αφορά την ποιότητα ζωής είτε όσον αφορά την ποιότητα των σχέσεων ή την ποιότητα της δημοκρατίας. Επί τόσα χρόνια, μονοπωλείτε με κυρίαρχο λόγο, διαμορφώνετε συνειδήσεις, παραμυθιάζεστε και παραμυθιάζετε τις νέες γενιές και δεν δέχεστε έστω και αυτή τη στιγμή να ακουστεί με τον πιο σεμνό τρόπο που έχω δει σε αυτή την πόλη να κατατίθεται μια άλλη άποψη. Αυτό ήρθα εδώ να υπερασπίσω».
Μεταπτυχιακό στα Σκόπια
Ενδέχεται κάποιος αναγνώστης να απορήσει με τη στάση του κ. Τρεμόπουλου απέναντι στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Αν βρισκόταν στην παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού», δεν θα χρειαζόταν να απορήσει. Ο κ. Τρεμόπουλος αποκάλυψε τι τον συνέδεσε με το γειτονικό κρατίδιο: «Βρέθηκα στα Σκόπια πολύ νωρίς, επειδή αυτό επέβαλε και το μεταπτυχιακό μου, γύρω στο 1991. Ο Θανάσης Παρίσης ήταν πολύτιμος συνεργάτης. Ενα από τα πρώτα ερωτήματα που έθεσα όταν βρέθηκα πρώτη φορά στα Σκόπια ήταν “Και εγώ είμαι Μακεδόνας. Και εσύ δεν πρέπει να βρεις έναν προσδιορισμό ώστε να μην υπάρχει σύγχυση;” Η απάντηση που πήρα ήταν η εξής: “Εσύ έχεις μια ταυτότητα. Είσαι Ελληνας και δευτερευόντως Μακεδόνας. Οταν εγώ δεν θέλω να είμαι ούτε Ελληνας, ούτε Αλβανός, ούτε Σέρβος, ούτε Βούλγαρος, τότε τι είμαι;” Εχει λοιπόν υποχρέωση να σεβαστεί κάποιος αυτό το ερώτημα και να δώσει εκείνες τις απαντήσεις που είναι αντίστοιχες με το πνεύμα της ανοχής στη διαφορά που θα υπερασπιζόμαστε σε κάθε ευκαιρία». Σε αυτό το κλίμα και με τέτοιου είδους εισηγήσεις εξελίχθηκε η εκδήλωση για την παρουσίαση του «Μακεδονικού Αναγνωστικού». Με πολλή ένταση, πολύ λόγο για την καταπίεση των «εθνικά Μακεδόνων» από το επίσημο ελληνικό κράτος, με πολλές αναφορές στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, αλλά ταυτόχρονα και με διάθεση να διαφοροποιηθούν οι ομιλητές από το γενικό περί πατριωτισμού αίσθημα του ελληνικού λαού.
Πηγή: Espresso
Read More......
Αναρτήσεις
